Limburgs staalbedrijf floreert door bouwdrift Qatar

Vanuit het ene raam in zijn appartement overziet hij de Perzische Golf. Vanuit een ander kan hij zich spiegelen in de glimmende skyline van Doha. Eentje die hij als staalbouwer mede contouren geeft. Rob Frijns heeft zijn bestemming gevonden. Qatar. Daar waar fantasie en realiteit in elkaar overvloeien.

Qatar heeft het. Het mini-staatje in het Midden-Oosten, rijk aan olie en gas, steekt zo langzamerhand Dubai naar de kroon. Het emiraat staat de komende jaren in het brandpunt van mondiale sportieve belangstelling, met de organisatie van het WK atletiek (2019), WK voetbal (2022) en WK zwemmen (2023).

Hoogstandjes

Dat betekent werk aan de winkel voor de Arabische tak van Frijns Industrial Group uit Valkenburg, die al sinds 2009 vaste voet op het schiereiland heeft. De staalfirma bouwt met 600 medewerkers mee aan stadions, metrostations, shoppingcentra en vliegtuigplatforms, die uit de zandgronden worden gestampt. Frijns draagt een stevig ijzeren steentje bij aan architectonische hoogstandjes, waarvan enkele de wolken ver voorbij schieten.

Kansen

“Ik heb als hobby autoracen en nam in 2004 deel aan de 24 uur van Dubai”, vertelt directeur Rob Frijns. “Het was de plek waar in die tijd bij wijze van spreken zowat alle bouwkranen van de wereld stonden. Ik was onder de indruk van de dynamiek; die bouwdrift. Omdat we in Nederland in een economische dip zaten, zag ik meteen kansen in het Midden-Oosten.”
Maar hoe sleep je een opdracht binnen? “Lobbyen. Een netwerk opzetten. Een tussenpersoon nam me overal mee naar toe. Uiteindelijk naar Qatar. Olie en gas. Veel DSM-achtige fabrieken. Hier moest ik zijn. Hier kon ik mijn ding doen, met al onze kennis en ervaring van constructiebouw voor Nedcar, DSM, Sabic en Shell.”

Toeval

Het toeval wil dat Rob Frijns in Qatar een Nederlands bedrijf trof: De Kok Staalbouw uit het Brabantse Heerle. Als joint venture schreven ze in voor een eerste opdracht. Maar die ging nipt aan hun neus voorbij. Al gauw daarna was het wel prijs: een bijdrage aan de mega-reparatiewerf in de haven van Ras Laffan. “Een opdracht van 100 miljoen dollar. We lieten 14.000 ton constructiestaal per schip overkomen naar Qatar.”

De eerste stalen frames arriveerden rond kerst 2008. “Ik had de complete bouwploeg klaar staan. Maar we moesten nog wachten op enkele vergunningen. Toen hebben we maar alvast het fundament voor het eigen bedrijf gelegd.”Niet veel later emigreerde Frijns naar Qatar. “Wil je opdrachten scoren, dan moet je dicht bij het vuur zitten.”

Vietnamezen

Inmiddels telt het bedrijf van Rob Frijns 600 werknemers, onder wie zijn zoon en kleindochter. Verder zo’n 15 andere Nederlanders, 60 Indiërs, 100 Filipino’s en een enclave van 400 Vietnamezen.
“Begin jaren negentig kwamen zes bootvluchtelingen uit Vietnam bij ons werken in Valkenburg. Ze waren ooit door een Shell-schip opgevist uit zee en naar Nederland gebracht. Met hen ben ik naar Vietnam gereisd. Samen hebben we de eerste groep nieuwe medewerkers voor Qatar gerekruteerd.”

Socialer en humaner

“Mijn medewerkers werken zes dagen in de week. In ruil daarvoor krijgen ze onderdak, drie maaltijden per dag, gemiddeld 800 euro maandloon en kunnen ze elk jaar een maand naar huis op kosten van de zaak. Je ziet dat Nederlandse bedrijven er toch een socialer en meer humaner beleid op nahouden dan firma’s uit andere landen. Dat is de reden waarom de mensen ook graag bij ons terugkomen.”

Gastarbeiders

Volgens Rob Frijns zouden gastarbeiders ook de personeelskrapte in de westerse maakindustrie kunnen opvangen. “Opdat die industrie tenminste competitief kan blijven. Ik zou zeggen: geef de mensen een verblijfsvergunning voor drie jaar. Maar nee, wij laten liever arbeiders uit het voormalige Oostblok komen en sluiten de grenzen voor mensen van buiten de EU. Bang omdat ze misschien hier willen blijven. Ondertussen gaat door de vergrijzing wel waardevolle kennis verloren en dreigen er knelpunten in met name het midden- en kleinbedrijf.”

Wesley Sneijder

In Qatar lift Frijns behoorlijk mee op de golf van modernisering en mondialisering. Het staalbedrijf floreert. Zeker nadat de voormalige Fifa-baas Sepp Blatter in december 2011 dé enveloppe openmaakte. ‘En het WK voetbal van 2022 gaat naar … Qatar.’ “Ongelooflijk. Zo’n mini-staatje krijgt het WK. Ik heb wel eens wat kilo’s staal vertimmerd bij PSV, Fortuna en MVV. En nu? Je begint alvast te dromen.”

Hoewel hij (nog) geen compleet stadion bouwt, is Frijns als inmiddels gevestigd staalbouwer wel druk met onderdelen daarvan (zoals een dakconstructie) en daarnaast met de bouw van zes stations aan de nieuwe metrolijn.

Gigantisch

Sinds de toewijzing van het WK voetbal is het inwoneraantal van Qatar met 750.000 gestegen tot 2,5 miljoen. “De skyline is gigantisch; New York is er niks tegen. Ook trekt het staatje steeds meer Nederlanders. Veel Shell-employees. Maar ook Wesley Sneijder. En oud-Roda JC’er Silvio Diliberto coacht er een van de voetbalclubs.”

Qatar is wel redelijk geïsoleerd door een ruzie binnen de Golf-familie. Die beticht het land van sympathieën voor Iran en terroristische groeperingen. De boycot door Saoedi-Arabië, de Emiraten, Bahrein en Egypte is inmiddels totaal. Ze hebben hun luchtruim en wateren voor Qatar gesloten. De economische levensader ligt lam. “Wat er achter zit is vooral jaloezie”, meent Frijns.

Spelen

Het staal wordt nu geïmporteerd vanuit Oman en deels Nederland. Want het werk gaat gewoon door. Qatar, wil de wereld betoveren. Klein land, groot in doen. “Ze zijn ervan overtuigd dat ze ook eens de Olympische Spelen binnenhalen.”

Dit artikel verscheen eerder in Dagblad de Limburger. Foto Rob Frijns: Johannes Timmermans